Dick van der Veen over vrijwilligerswerk en de Eper Vrijwilligersprijs
Dick van der Veen uit Epe is dé grote animator achter de gemeentelijke Vrijwilligersprijs van het Jaar. Afgelopen nieuwjaarsreceptie werd deze prijs voor de 25e keer uitgereikt. Een mooi moment om Dick eens te vragen naar de ontstaansgeschiedenis ervan.
“Vrijwilligers zijn een groot goed in een lokale samenleving. Vrijwilligers moeten dus ook aandacht blijven krijgen. Zonder hen zouden heel veel verenigingen, clubs, kerkgenootschappen en andere (zorg)instellingen het niet redden. Deze jaarlijkse prijs (een samenwerking tussen Dick, gemeente Epe en EpeDoet! van Koppel-Swoe) is dus ooit in het leven geroepen als blijk van waardering voor de onmisbare inzet van velen.”
“Hoe jong ik ben? Eerst een 8 en dan nog 4.” Hij lacht om de reactie van degene aan de andere kant van de tafel. “Ja, dat meen ik wel. Ik ben echt 84. Ik kan er niets anders van maken.” Epenaar Dick van der Veen is al bijna 65 jaar (!) van zijn leven actief als journalist. Nog altijd dus. Sterker: geen haar op zijn hoofd die denkt aan stoppen. Al is hij twintig jaar geleden al eens ‘voor de dood weggehaald’, al heeft hij sinds kort last van long-covid: “Ik ga door tot het bittere einde. Ik kan niet anders. Stoppen zou écht mijn einde betekenen. Ik snap dus ook heel goed dat de Rolling Stones nog altijd muziek maken. Als je van je werk houdt, dan is dat verslavend. Dan voelt het bijna als hobby.”
Jo Postprijs
Over hobby's gesproken: we moeten nog even terug naar het ontstaan van die gemeentelijke vrijwilligersprijs. Dick vertelt: “Sinds 1989 ben ik journalistiek betrokken bij de zogenaamde Jo Postprijs. Naamgever Jo Post was een zeer actieve vrijwilliger in die tijd. Samen met haar en samen met de directeur van de toenmalige Eper welzijnsinstelling SSCW (Dirk van Uitert, red.) hebben we deze vrijwilligersprijs bedacht. Die was echter bestemd voor groepen, verenigingen en organisaties. Als ze in een jaar iets vernieuwends of innoverends gedaan hadden, dan kreeg zo'n club deze prijs. De Jo Postprijs is vorig jaar voor de 35e keer uitgereikt.”
Individuele vrijwilligersprijs als spin-off
Als spin-off van deze prijs bedacht Dick samen met de toenmalige Eper welzijnsinstelling (nu Koppel-Swoe) dat er ook wel een prijs voor een individuele vrijwilliger zou kunnen komen. In 2000 werd die Vrijwilligersprijs van het Jaar voor het eerst uitgereikt aan individuen. Na al die jaren is ook dit nog altijd een prijs met zeer veel inhoud en bestaansrecht, vindt de eigenaar van Persburo Van der Veen. “Vrijwilligerswerk is de ruggengraat van maatschappelijke initiatieven. Het zorgt ervoor dat gemeenschappen blijven draaien en dat mensen geholpen worden. Op allerlei plekken. Prachtig.”
Acht verhalen met vrijwilligers
Hoe de selectie gemaakt wordt voor de prijs? Elk jaar schrijft Dick 8 verhalen op de gemeentepagina's in weekkrant Rondom De Sprengen. “Uit die 8 verhalen met vrijwilligers uit de gemeente Epe wordt een selectie gemaakt van 3. Die 3 personen worden uitgenodigd bij de nieuwjaarsreceptie. Daar maakt de jury (een vertegenwoordiging van 4 personen uit de 4 dorpen van deze gemeente) bekend wie er gewonnen heeft.”

Vrijwilligerswerk is de ruggengraat van maatschappelijke initiatieven. Het zorgt ervoor dat gemeenschappen blijven draaien en dat mensen geholpen worden. Op allerlei plekken. Prachtig.
Vrijwilligerswerk kan iets kleins zijn. Het uitlaten van de hond van de buren, boodschappen doen voor een zieke buurvrouw. Maar soms hebben vrijwilligers er een dagtaak aan. Dick: “Denk bijvoorbeeld aan een bestuursfunctie voor een sportclub of een andere vereniging. Meestal voeren vrijwilligers dit mooie werk onzichtbaar en geheel belangeloos uit. Hoewel vrijwilligerswerk onbetaald is, vertegenwoordigt het een enorme economische waarde. Veel organisaties zouden hun werk niet kunnen voortzetten zonder de inzet van vrijwilligers. Daarom reiken wij de Vrijwilligersprijs van het Jaar uit. Zodat vrijwilligerswerk in het algemeen en Eper vrijwilligers in het bijzonder, ook in het zonnetje gezet worden.”
Dialect en Gait van de Renderklippen
Sommige van Dicks eigen klussen blijken overigens ook vrijwilligerswerk. Zo recenseert hij wekelijks een boek voor een landelijke uitgeverij en is hij al ruim 12 jaar als redacteur verbonden aan De Moespot. Dit driemaandelijkse magazine wordt uitgegeven door het Verbond van Nedersaksische Dialectkringen. De Eper journalist: “Samen proberen we het belang van dialect en streektaal in Nederland centraal te stellen. Zeer belangrijk, wat mij betreft. Zo maak ik onder diverse namen al sinds decennia een dialectcolumn (die vanaf 1980 bekend staat als Gait van de Renderklippen, red.). Ik ben begaan met mijn vak. Maar ik ben ook begaan met het dialect. Dan doe je dat graag en is een geldelijke beloning niet per se meer nodig. En gelukkig zijn er nog veel meer vrijwilligers die hetzelfde denken. Op naar het volgende verhaal met een vrijwilliger uit Epe, Vaassen, Emst of Oene. Op naar de volgende uitreiking van deze jaarlijkse waardevolle prijs!”